பக்த மீரா:

ராஜஸ்தான் மாநிலத்தின் ஜோத்பூர் நகரத்தில், 15ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் (1498), கிருஷ்ண பக்தியே ஒரு வடிவு தாங்கி வந்தது போல் ராஜபுத்ர அரச குலத்தில் அவதரித்த அருளாளர் பக்த மீரா. பிள்ளைப் பருவத்திலேயே, பாகவத புராணம்; மாபாரத காவியம் என்று கிருஷ்ண லீலைகளைப் புராணப் பிரவசனமாய்க் கேட்டுக் கேட்டு கண்ணனின் மீது இயல்பாகவே பிரேம பக்தி ஊற்றெடுத்துப் பிரவகிக்கின்றது. சாது ஒருவரிடமிருந்து கிடைத்த கிருஷ்ண விக்கிரகத் திருமேனிக்கு 'கிரிதாரி' எனும் நாமம் சூட்டி சதா சர்வ காலமும் அதற்கு பூஜை செய்வதும்; நாம சங்கீர்த்தனத்தால் போற்றுவதுமாய் மெதுமெதுவே கிருஷ்ண பக்தியில் முதிர்ந்து பக்தி மயமாய்ச் சுடர் விட்டுப் பிரகாசிக்கின்றாள் மீரா.

கண்ணனே கனவில் தோன்றிக் கட்டளையிட்ட காரணத்தால் சித்தூர் மன்னரான ராணா கும்பாவை மணம் புரிகின்றாள், அதன் பின்னரும் மீராவின் பக்தியில் எவ்வித மாற்றமுமில்லை. எந்நேரமும் அடியவர்கள் சூழ்ந்திருக்க அரண்மனையிலுள்ள ஆலயத்தில் நாம சங்கீர்த்தனம் புரிந்த வண்ணமிருப்பாள். ராணாவின் பிற மனைவியர் மற்றும் உறவினர் மீராவின் மீது வெறுப்பு கொண்டு அவளுக்குப் பல விதங்களிலும் தொல்லை கொடுத்த வண்ணமிருக்கின்றனர். விதி வசத்தால் ராணா போர் ஒன்றில் மடிய நேரிட அதன் பின்னர் பதவியேற்கும் ராணாவின் சகோதரரும் மற்றோரும் மீராவைப் பலவிதங்களில் கொல்ல முயன்றும் அவை ஒவ்வொன்றிலும் தோல்வியையே தழுவுகின்றனர். 

பரிபூரணச் சரணாகத நிலையிலிருந்த மீரா எவரொருவரையும் பகைத்ததில்லை, எந்நேரமும் கண்ணனின் புகழையே உருக்கத்துடன் இசைத்துப் பாடிய வண்ணமிருப்பாள். கல்லையும் கரைவிக்கும் மீராவின் இசை வைபவம் நடந்தேறும் இடங்களில் கண்ணனின் பரிபூரணச் சானித்யம் நிறைந்திருக்கும், மக்கள் அனைவரும் மெய்மறந்து கிருஷ்ண அனுபவத்தில் லயித்து அதனைக் கேட்டிருப்பர். பிருந்தாவனத்தில் பலகாலம் தங்கியிருந்து கிருஷ்ண பக்தியைத் தழைக்கச் செய்துப் பின் துவாரகாபுரி ஆலயத்தில், யாவரும் காணுமாறு கருவறைக்குள் சென்று மூல மூர்த்தியோடு இரண்டறக் கலந்துப் பிறவாப் பெருவாழ்வு பெறுகின்றார் (தொண்டர்தம் பெருமை சொல்லவும் பெரிதே)!!!.