பக்த சக்குபாய்

14ஆம் நூற்றாண்டில், பண்டரிபுரத்திற்கு அருகிலுள்ள சிற்றூரொன்றில் தோன்றிய ஞானச் செல்வி சக்குபாய். பண்டைய தவப் பயனால், பால்ய பருவத்திலேயே பாண்டுரங்க மூர்த்தி குருவடிவில் தோன்றி சக்குவிற்கு ஞானஉபதேசம் புரிந்து ஆட்கொள்கின்றார். பின்னாளில், மங்கைப்பருவம் எய்தும் சக்குவிற்கு, பெற்றோர் மற்றும் சுற்றத்தாரின் தொடர் நிர்பந்தத்தால் திருமண நிகழ்வும் நடந்தேறுகின்றது. எனினும் மண வாழ்க்கையில் ஒருசிறிதும் நாட்டமின்றி எந்நேரமும் பாண்டுரங்க தியானத்திலேயே இருந்து வரும் சக்குவின் மீது கணவனுக்கும், அவன் பெற்றோருக்கும் பெரும் வருத்தத்துடன் கோபமும் இருந்து வருகின்றது. 

ஒரு சமயம் அவர்கள் இல்லத்தின் வழியே பரம குருநாதர்களான நாமதேவர்; கபீர்தாஸ்; இராமதாசர் ஆகியோர் பக்தர்கள் கூட்டம் புடைசூழ பண்டரிபுர தலம் நோக்கிச் செல்கின்றனர். அவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டுத் தானும் பண்டரிபுரம் செல்ல வேண்டுமென்ற பேராவல் எழுகின்றது சக்குவிற்கு, எவ்வளவு கெஞ்சியும் கணவனிடமிருந்தும், மாமியார்; மாமனாரிடமிருந்தும் அனுமதி கிடைக்கவில்லை. மேலும் மேலும் அழுதபடி நிர்பந்திக்கும் சக்குவை அவர்கள் அறையொன்றினுள் அடைத்துக் கட்டியும் விடுகின்றனர். சக்கு கதியற்றுக் கதறுகின்றாள் 'பாண்டுரங்கா! கருணைக் கடலே! அரியபெரிய குருநாதர்களோடும், உன் புகழ் பாடும் அடியவர்களோடும் சேர்ந்து உன்னைத் தரிசிக்கும் ஆனந்த அனுபவம் அடியவளுக்கு வாய்க்கவில்லையே, இனியும் இத்தகைய பேறு என்று கிட்டுமோ? இந்த அபலையை காப்பது நின்கடன்' என்று அழுது தொழுகின்றாள்.

அந்த அறையில் பேரொளிப் பிரகாசமொன்று தோன்றுகின்றது, சக்குபாயின் வடிவில் அங்கு தோன்றும் பாண்டுரங்கப் பெருமான் 'குழந்தாய்! அன்று குருவாய் வந்து உனக்கு உபதேசித்த நானே இப்பொழுது உன்னுருவில் வந்துள்ளேன், உனக்கு பதிலாகக் என்னையிங்குக் கட்டி விட்டு உன் விருப்பம் போல் பண்டரிபுர ஷேத்திரத்தினைத் தரிசித்து விரைவில் திரும்புவாய்' என்றருள் புரிந்து அவள் கட்டுகளை நீக்குகின்றார். பெரிதும் மகிழும் சக்கு பண்டரிநாதரையே தூணில் பிணைத்துக் கட்டிச் சிட்டாய்ப் பறந்து அடியவர் திருக்கூட்டத்தினருடன் சென்று சேர்ந்து கொள்கின்றாள் (தொண்டர்தம் பெருமை சொல்லவும் பெரிதே)!!!.