வீர சிவாஜிக்குக் காவிக் கொடி அளித்த சமர்த்த ராமதாசர்:

வீர சிவாஜி மன்னர் ஒரு சமயம் வேட்டைக்குச் செல்லுகையில், அந்திப்பொழுதில், வனத்தின் நடுவே பேரொளிப் பிரகாசமொன்றினால் ஈர்க்கப்பட்டு அருகில் செல்கின்றார். அங்கு வன விலங்குகள் வீட்டுப் பிராணிகள் போல் அமைதியாகச் சூழ்ந்திருக்க, தியான நிலையிலிருக்கும் சமர்த்த ராமதாசரைத் தரிசிக்கின்றார், மகானின் தெய்வீகத் தோற்றத்தால் உள்ளம் உருகுகின்றது, அருகில் செல்ல அச்சமுற்றுத் தூரத்திலிருந்தே பணிந்து விட்டுச் செல்கின்றார். அன்று முதல் அனுதினமும் காலை; மாலை வேளைகளில், வனம் சென்று ராமதாசரைத் தொலைவிலிருந்தே தரிசித்து வரத் துவங்குகின்றார். எந்நேரமும் தாசரின் திருவடிகளையே நினைந்துருகி வரும் மன்னருக்கு என்றேனும் அம்மகானுடன் உரையாடும் பாக்கியம் கிட்டும் என்ற அதீத நம்பிக்கை. 

ஒரு சமயம் அவ்வாறு செல்கையில், இராம பக்தரான ஆஞ்சநேயப் பிரபு தாசருடன் உரையாடும் திருக்காட்சியைத் தொலைவிலிருந்துக் கணநேரம் தரிசிக்கப் பெறுகின்றார். அருகில் சென்று அடியற்ற மரம் போல தாசரின் பிறவிப் பிணி போக்கும் திருவடிகளில் வீழ்ந்து 'சுவாமி! அடியவன் மகாராஷ்டிர மன்னன், பலகாலமாய் தங்களை இவ்வனத்தில் தரிசித்துப் பணிந்து வருகின்றேன், தயவு கூர்ந்து மறுக்காது எளியவனுக்கு ஞான உபதேசம் செய்து அருள் புரிய வேண்டும்' என்று விண்ணப்பிக்கின்றார். தாசர் கண்ணீருடன் பணிந்திருக்கும் சிவாஜி மன்னரின் தூய பக்தியினால் அகம் மலர்ந்து மன்னருக்கு மந்திர உபதேசம் செய்து ஆசி கூறுகின்றார்.

தாசரின் அனுக்கிரகத்தால் மெய்ஞான உணர்வு பெறும் மன்னர் 'அடியவனுடைய உடல்;பொருள்;ஆவி மூன்றையும் தங்களுக்கே அர்ப்பணித்து விட்டேன், தாமே அடியவனின் இராஜ்யத்தை ஆண்டு அருள் செய்ய வேண்டும்' என்று வேண்டுகின்றார். தாசர் உள்ளம் கனிந்து 'மன்னா! உன்னுடைய ஆத்ம சமர்ப்பணத்தை ஏற்றோம், இரு மாற்றங்களைச் செய்வாய், உன்னுடைய கொடி காவிக்கொடியாக விளங்கட்டும், உன்னுடைய மக்கள் ஒருவரையொருவர் சந்திக்கும் பொழுது 'ராம்; ராம்' என்று கூறும் வழக்கத்தினை மேற்கொள்ளட்டும்.  இவற்றைச் செய்தால் யாம் ஆண்டதற்குச் சமம், எமது பிரதிநிதியாக இருந்து நல்லாட்சி நடத்தி வருவாய்' என்று ஆசி கூறுகின்றார்.