14ஆம் நூற்றாண்டில் காசியில் தோன்றிய அருளாளர் கபீர்தாசர், துவாபர யுகத்தில் வேத வியாசரின் புத்திரராக அவதரித்த சுகப் பிரம்மத்தின் நேரடி கலியுக அவதாரமே கபீர்தாசர் என்று 'மகா பக்த விஜயம்' நமக்கு அறிவிக்கின்றது. பரீஷித் மன்னருக்கு ஏழு நாட்கள் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தை உபதேசித்த, கிளி முகம் கொண்டிருந்த சுக ரிஷியும் இவரே. பாற்கடல் வாசனாரான பரந்தாமன் 'இராம நாம' வைபவத்தை இப்புவியில் நிலைபெறச் செய்யவும், மத நல்லிணக்கத்தை உருவாக்கவும் சுக ரிஷியை இஸ்லாமிய மரபில் அவதரிக்கச் செய்கின்றார். பண்டரிபுர மரபின் குருநாதர்களான ஞானேஸ்வரர் மற்றும் நாமதேவர் ஆகியோரின் சமகாலத்து அருளாளர் கபீர்தாசர், இவர்கள் மூவரும் சந்தித்துள்ள பல்வேறு சுவையான நிகழ்வுகளைப் பக்த விஜயம் பதிவு செய்கின்றது.
இளம் பிராயம் முதலே கபீருக்கு இயல்பாகவே இராம நாமத்தின் மீது அதீத ஈடுபாடும் பக்தியும் தோன்றுகின்றது. இறைவனின் தன்மை, பிறவி மற்றும் கர்மவினைக் கோட்பாடுகள் குறித்து இவர் எழுப்பிய கேள்விகளுக்கு இவருடைய சமூகத்தில் எவரிடமிருந்தும் சரியான விடைகள் கிடைக்கவில்லை. மறுபிறவியும் கர்மவினை தொடர்ச்சியும் இல்லாதிருந்தால் சிலர் மட்டும் ஏழைகளாகவும், உடல் ஊனமுற்றவர்களாகவும் பிறக்க வாய்ப்பேயில்லை, ஆதலின் மறுபிறவி என்பது சத்தியமே என்று இஸ்லாமிய குருமார்களிடம் வாதிடுவார். 'இறைவனுக்கு இயல்பில் உருவம் இல்லை' என்பதும் உண்மை, 'ஆன்மாக்கள் உணர்ந்து உய்வு பெறும் பொருட்டு பரம்பொருளான இறைவன் பற்பல திருவடிவங்களில் தோன்றுகின்றான்' என்பதும் சத்தியமே என்று உறுதிபடக் கூறி வருவார்.
'தாய் போல் இரத்தத்தைப் பாலாக்கித் தரும் பசு இனத்தினைக் கொல்லுதல் பெரும் பாவம்' என்று அகிம்சை பிரச்சாரம் புரிந்து வரும் கபீரை இவரது சமூகத்தினர் புறந்தள்ளுகின்றனர். இருப்பினும் கபீர் எவரொருவரையும் பகைத்ததில்லை, இராமானந்தர் எனும் வைதீக குருவிடம் 'இராம நாம' உபதேசம் பெற்று ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்தியைப் பிரத்யட்சமாய் பன்முறை தரிசித்து மகிழ்ந்துள்ளார். இவரின் மேன்மையினை உணர்ந்து பிற்காலத்தில் இந்து; இஸ்லாம் இரு மரபிலிருந்தும் இவருக்குப் பல சீடர்கள் உருவாகின்றனர். இவரின் புதல்வரான கமால் பாகவத தர்மத்தில் தந்தைக்குச் சமமானவராக விளங்குகின்றார். பலகாலம் வாழ்ந்து இராமேஸ்வரம்; பண்டரிபுரம் முதலிய பல்வேறு ஷேத்திரங்களுக்கு யாத்திரை மேற்கொண்டு இராமநாம சங்கீர்த்தனத்தின் மேன்மையினைப் பாரத தேசமெங்கிலும் செழிக்கச் செய்து, மத நல்லிணக்கத்தையும் போதித்துப் பின் ஸ்ரீவைகுந்தம் சேர்கின்றார்.
இளம் பிராயம் முதலே கபீருக்கு இயல்பாகவே இராம நாமத்தின் மீது அதீத ஈடுபாடும் பக்தியும் தோன்றுகின்றது. இறைவனின் தன்மை, பிறவி மற்றும் கர்மவினைக் கோட்பாடுகள் குறித்து இவர் எழுப்பிய கேள்விகளுக்கு இவருடைய சமூகத்தில் எவரிடமிருந்தும் சரியான விடைகள் கிடைக்கவில்லை. மறுபிறவியும் கர்மவினை தொடர்ச்சியும் இல்லாதிருந்தால் சிலர் மட்டும் ஏழைகளாகவும், உடல் ஊனமுற்றவர்களாகவும் பிறக்க வாய்ப்பேயில்லை, ஆதலின் மறுபிறவி என்பது சத்தியமே என்று இஸ்லாமிய குருமார்களிடம் வாதிடுவார். 'இறைவனுக்கு இயல்பில் உருவம் இல்லை' என்பதும் உண்மை, 'ஆன்மாக்கள் உணர்ந்து உய்வு பெறும் பொருட்டு பரம்பொருளான இறைவன் பற்பல திருவடிவங்களில் தோன்றுகின்றான்' என்பதும் சத்தியமே என்று உறுதிபடக் கூறி வருவார்.
'தாய் போல் இரத்தத்தைப் பாலாக்கித் தரும் பசு இனத்தினைக் கொல்லுதல் பெரும் பாவம்' என்று அகிம்சை பிரச்சாரம் புரிந்து வரும் கபீரை இவரது சமூகத்தினர் புறந்தள்ளுகின்றனர். இருப்பினும் கபீர் எவரொருவரையும் பகைத்ததில்லை, இராமானந்தர் எனும் வைதீக குருவிடம் 'இராம நாம' உபதேசம் பெற்று ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்தியைப் பிரத்யட்சமாய் பன்முறை தரிசித்து மகிழ்ந்துள்ளார். இவரின் மேன்மையினை உணர்ந்து பிற்காலத்தில் இந்து; இஸ்லாம் இரு மரபிலிருந்தும் இவருக்குப் பல சீடர்கள் உருவாகின்றனர். இவரின் புதல்வரான கமால் பாகவத தர்மத்தில் தந்தைக்குச் சமமானவராக விளங்குகின்றார். பலகாலம் வாழ்ந்து இராமேஸ்வரம்; பண்டரிபுரம் முதலிய பல்வேறு ஷேத்திரங்களுக்கு யாத்திரை மேற்கொண்டு இராமநாம சங்கீர்த்தனத்தின் மேன்மையினைப் பாரத தேசமெங்கிலும் செழிக்கச் செய்து, மத நல்லிணக்கத்தையும் போதித்துப் பின் ஸ்ரீவைகுந்தம் சேர்கின்றார்.
No comments:
Post a Comment